Ruth Peetoom: 'Een eerbetoon aan wie er is voor een ander'

Voorzitter Ruth Peetoom, column ggz-instellingen, 8 mei 2024, leestijd: 2 minuten

Dit blog verscheen eerder op Skipr.

Zondag 12 mei is het de Dag van de Verpleging, een dag waarop wereldwijd aandacht wordt geschonken aan verpleegkundigen. Ruth Peetoom, voorzitter van de Nederlandse ggz, eert al die verpleegkundigen om wat zij doen.

Of ik dit jaar mee wilde doen als panellid van de Mid-Term Review Master GGZ Verpleegkunde van de Hogeschool van Amsterdam? Dat wilde ik wel. Bij het voorbereiden van de sessie komt alles langs waartoe de hogeschool de studenten opleidt, alle kennis en kunde, alle vereisten, de ethische afwegingen, de verantwoordingsvaardigheden. Heel nodig en nuttig. Wat heeft het vak zich ontwikkeld. Wat is het goed dat er verpleegkundig specialisten zijn. Het vak heeft inmiddels ook lectoren en hoogleraren. Heel mooi. En tegelijk dacht ik aan Harry.

Harry

Harry is mijn oude buurman en oude vriend. Harry is sociaal-psychiatrisch verpleegkundige. De mensen waarmee hij werkt hebben een ernstige psychiatrische aandoening. Ze zijn vaak ook verslaafd, geregeld dakloos, soms in de war, hebben schulden, gedonder met hun omgeving en vaak alles tegelijk. Harry is er voor hen. Rustig, betrouwbaar, niet gek te krijgen – wat fijn is als de gekte heerst. Niet bang, wel geduldig en gezegend met veel humor en relativeringsvermogen. Zo’n man wil je als buurman, maar zeker als verpleegkundige. Voor Harry is de patiënt nooit een aandoening, maar altijd een mens, met een naam en een verhaal. En hoe onmogelijk de situatie ook lijkt, er is altijd een uitweg.

Ik dacht ook aan de verpleegkundige die er was voor Femke. Haar naam weet ik niet. Maar ik weet wel dat toen Femke, de beste vriendin van een van onze kinderen, getraumatiseerd door seksueel geweld toen ze tien was, er helemaal doorheen zat en opgenomen was, een jonge vrouwelijke verpleegkundige haar steun en toeverlaat was. Femke was angstig, paniekerig, beschadigde zichzelf. De verpleegkundige hield haar vast, troostte haar, liet haar niet alleen. En toen Femke, die in het echte leven anders heet, maar wier ervaring meer dan echt is, toe was aan EMDR, was de verpleegkundige bij haar, en blij voor en met haar toen de behandeling Femke haar leven teruggaf. Zoveel professionaliteit, zoveel medemenselijkheid.

Een eerbetoon aan jou

De Dag van de Verpleging is een eerbetoon aan al die verpleegkundigen die er elke dag zijn voor een ander. Ja, er is schaarse en dat zet alles op scherp. Altijd te weinig tijd, te veel protocol, te veel verantwoordingsplicht. Vaak een grote mond tegenover je, soms agressie of erger – laat dat nooit normaal worden. Maar altijd ook die mens die jou nodig heeft. Daarom ben je het vak ingegaan. Daarom doe je wat doet. Vandaag eer ik jou, verpleegkundige, en je collega’s. Om je professionaliteit, die in reviews te vangen is, en om meer. Dank voor wat jij doet, voor de mens die jouw zorg nodig heeft.